Na sesji majowej zwróciłem się z wnioskiem do organów władzy samorządowej gminy Czerwonak, o rozpatrzenie możliwości wsparcia finansowego osób niepełnosprawnych, ze stałym kalectwem, nie zdolnych do samodzielnej egzystencji, zamieszkałych na terenie naszej gminy w formie świadczenia rehabilitacyjnego przyznanego na podstawie art. 22b ustawy o świadczeniach rodzinnych. Ponieważ, w terminie miesiąca nie doczekałem odpowiedzi, wniosek ponowiłem w formie pisemnej, kierując go do Wójta i Rady Gminy na sesji w dniu 21 czerwca 2018r.
Jednostki samorządu gminnego wyposażone zostały w prawne instrumenty umożliwiające udzielenie pomocy finansowej w formie świadczenia na rzecz rodziny innych niż wymienionych przez ustawodawcę w ustawie o świadczeniach rodzinnych, wskazując literalnie rodzaje świadczeń rodzinnych, które realizowane są przez gminę w ramach zadań zleconych przez administracje rządową i przez nie finansowane.
Ustawodawca upoważnił organ stanowiący gminy do rozszerzenia ustawowego katalogu tychże świadczeń rodzinnych. Rada gminy, biorąc pod uwagę lokalne potrzeby w zakresie świadczeń na rzecz rodziny, uprawniona jest ustanowić w drodze uchwały, dla osób zamieszkałych na terenie jej działania dodatkowe świadczenia wypłacanych ze środków własnych gminy. Dla grupy społecznej najbardziej pokrzywdzonych kalectwem, nie zdolnych do samodzielnej egzystencji, czyli osób niepełnosprawnych przyznać świadczenie rehabilitacyjne, polegające na wypłacaniu beneficjentom udokumentowanych kosztów ponoszonych z tytułu leczenia terapeutycznego, bądź w formie stałej zapomogi w kwocie np. 300 zł. miesięcznie, bez kryterium dochodowego.
Ponadto, po rozpoznaniu skali lokalnych potrzeb świadczenie to mogłoby stanowić jeden z elementów szerszego programu społecznego, długofalowej polityki prorodzinnej prowadzonej w naszej gminie, przyjętej do realizacji w kolejnych latach, która spójna byłaby z rządową polityką prospołeczną.
Zważając na fakt, że w obecnej kadencji dochody ogółem gminy od wykonanych w roku 2014 wzrosły do planowanej kwoty po zmianach w roku 2018 o przeszło 50%, złożona propozycja, wychodząc naprzeciw potrzebom i oczekiwaniom społecznym, jest jak najbardziej słuszna i zasadna, godna rozpatrzenia i uwzględnienia w projekcie ustawy budżetowej na rok 2019, i mam nadzieję, że zostanie poważnie rozpatrzona.